در تمام عمرم كم ديده ام آدمهايي را كه احساس كنم ميشناسنم. اكثرا از قبل براي خود ذهنيتي ايجاد كردهاند. ذهنيتي مثبت يا منفي در مورد همه دختران ، همه چادري ها، همه طرفداران فلان جناح، همه منتقدين ، همه….
هرچه ميگذرد ، هر روز كه آدمهاي بيشتري را ميبينم هر لحظه كه در مورد تك تك رفتارهايم ، تك تك صحبتهايم قضاوت ميشوم ، متهم ميشوم گاهي حتي وقتي تشويق ميشود بيشتر تنهايي را احساس ميكنم.
متهم مي شوم به داشتن نداشتهها و نداشتن داشته هايم.
به راهم ادامه ميدهم. هرچند تنها زيرا ايمان دارم به مقصد!